De eerste twee stops

Zo, we hadden Moskou gezien, lang niet alles, maar we waren er klaar voor om de rest van Rusland in te trekken, met de trein. In ons hostel kwamen we erachter dat een Zweeds meisje, Malin, in dezelfde trein zou zitten als wij; dus zijn we samen met haar naar het station gegaan. Daar het juiste spoor vinden was nog even zoeken, aangezien er drie stations aan één plein lagen en er haast niks in het Engels te lezen was. Maar na wat puzzelen vonden we het juiste perron en moesten we nog even wachten tot de trein aankwam.

Toen die er eenmaal stond konden we met onze tickets plaatsnemen in wagon 8 op de bedden 31 en 32, beide boven. De coupe was ingericht met twee banken, om te bouwen tot bed, beneden en boven. Verder was er een tafeltje, een russische radio en wat bagageruimte; niks luxe maar prima, nu onze coupegenoten nog. Dat bleken nogal forse (zeg maar gerust dikke) Russische dames te zijn die helaas geen woord Engels spraken, wat het communiceren nogal lastig maakte. Binnen twee minuten hadden ze de hele tafel volgestouwd met een zelf klaargemaakt russsich middagmaal wat nogal stonk. Na lang aandringen van hun kant hebben we een paar kleine hapjes geproefd... geen aanrader. Een of andere vleesbrok, wat rook en eruit zag als kattenvoer heb ik beleefd geweigerd. Niet de meest gezellige coupegenoten, maar we overleven het wel voor 1,5 dag.

De treinreis zelf was een gave ervaring. De trein rijdt erg langzaam, nog geen 70km/h gemiddeld en stopt op vele kleine plaatsen in Rusland. Meestal maar 2 minuten, maar af en toe wat langer zodat je er even uit kon en bij de locale 70+ers, die zich op het perron verzamelden, allerhande Russische hapjes kon kopen, of drie kilo appels voor 50 cent (kost niks, maar wat moet je met drie kilo appels?). De omgeving in het eerste deel was niet bijzonder denderend, mooie bossen, maar ook veel vervallen dorpjes. Bijzonder om het contrast te zien tussen Moskou en het platteland van Rusland.

Na een prima nacht, ook al was de coupe net niet lang genoeg om languit te liggen, stapten we maandagavond uit in Yekatarinaburg. Daar bracht de enige Engels-sprekende taxi, overigens een groot fan van Armin van Buuren, ons naar het hostel 4 friends, waar we een nacht zouden blijven. Hier ontmoette we een Oezbeek, die heel handig zowel Russisch als Engels sprak. Samen met hem zijn we die dag erna Yekatarinaburg gaan verkennen. We begonnen bij een kerk waar de Romanov-tsaar en zijn familie begraven liggen (zij waren vermoord als begin van de revolutie van de Bolsjewieken). Ook nog het viewpoint op de 52e etage van een wolkenkrabber bezocht, prachtige uitzicht over stad en omgeving (totdat het ging regenen). Daarna door de Oezbeek getrakteerd op lunch op de 51e etage in een veel te luxe restaurant. Spullen opgehaald bij het hostel, gegeten bij de TGIF (thank god it's friday) en weer op de trein gestapt.

De tweede rit zou 2,5 dag gaan duren. Gelukkig hadden we dit keer beter gezelschap. Een Nederlandse vrouw, Mirjam, die vrij vol was van haar dochters, en een Russiche paratrooper, slechts 21 jaar maar ook al vader. Ondanks dat hij geen woord Engels sprak deed hij zijn best om af en toe een gesprekje aan te knopen, wat veel geinige momenten bracht. Verder kwamen we ook een Groningse student (eigenlijk cursist, maar vooruit), twee bijdehandte Vlaamse meiden en nog twee Nederlanse koppels tegen waarmee we in de restauratiewagon aardig wat biertjes hebben gedronken en die we het befaamde spel stiften hebben geleerd.

Het tweede deel van de tocht ging, ondanks dat het een lang end was, door het goede gezelschap eigenlijk vrij vlot. Buiten waren de uitzichten ook steeds mooier aan het worden; glooiende vlaktes, moerassen en grote bossen. Af en toe kwamen we door een gigantische industriestad of staken we rivieren over die minstens twee keer zo breed waren als de Rijn, een mooie tocht.

Op vrijdagochtend kwamen we aan in Irkutsk. Hier hebben we de stad verkend door de groene lijn te volgen. Mooie stad, maar na Yekatarinaburg en vooral Moskou iets minder indrukwekkend. Het plan was om daar twee nachten te slapen, maar toen hebben we besloten dat we liever een nacht bij het Baikalmeer sliepen zodat we daar een dagje extra hadden. 's Avonds nog met Malin gegeten, die een dag eerder in Irutsk was aangekomen en die volgende dag dus naar het Baikalmeer. Daar hebben we, na een stuk lopen, een klein en kakkend traag skiliftje gepakt richting het viewpoint. Wat alle moeite waard was want het uitzicht was erg gaaf! Op de terugweg nog even met de Vlaamse dames die we in de trein hadden ontmoet op het strand gezeten. Dag erna met een boot een kleine tour gedaan over het meer, vrij impressive! Helaas te weinig tijd om een grotere tocht of hike te ondernemen, iets voor de volgende keer. Nu klaar maken voor de bustocht terug naar Irkutsk en daarna de trein richting Mongolië! Poca Poca!