Van Vietnam door naar Cambodja

Daar gaan we weer, blog nummer zeven, de tijd gaat snel. Maar aan de andere kant voelt het ook alsof ik al eeuwen op reis ben en al een zoveel heb gezien. Deze blog schrijf ik vanaf het strand op Koh Rong Samloem, Cambodja, een van de mooiste plekjes tot nu toe. Als ik het paradijs zou moeten omschrijven zou deze plek heel dichtbij komen. Maar voor ik over Cambodja ga uitwijden, eerst even terug naar de laatste week in Vietnam:

Na een mooie rit, ik in de bus, Koen op de motor, van het bergachtige Dalat naar het kustplaatsje Mui Ne zijn we ingechecked bij het Mui Ne Village Hostel. Dit was een erg relaxte plek met een nog veel chiller zwembad. Waar we, angezien het strand door al resorts die veel te dicht bij de zee gebouwd waren, gereduceerd was tot misschien een halve meter, de dag erna dan ook goed gebruik van hebben gemaakt. 's Avonds bij de mexicaan op de hoek heerlijk onbeperkt pizza's gegeten (wat neerkwam op 5 pizza's in totaal) en daarna vroeg het nest opgezocht want morgenochtend zouden we de zonsopkomst gaan bekijken op de sand dunes van Mui Ne. 's ochtends dus vroeg op (04:00, gekkenwerk) en samen met Gwen uit Amsterdam (Koen was te lui) de zonsopkomst op de sand dunes bekeken. Helaas was het een beetje bewolkt dus niet de beste zonsopkomst gezien, al waren de luchten erg spectaculair. Daarna nog een lokaal vissersdorpje bezocht en door een rivierbedding naar een waterval gelopen voordat we, eindelijk, aan ons ontbijt konden. Aan het eind van de ochtend samem met Gwen de bus gepakt richting Ho Chi Minh. Koen zou op zijn motor dezelfde route afleggen. Helaas begaf Kayleigh (zo heeft ie z'n motor genoemd) het na een paar km waardoor hij pas een dagje later die kant op kon.

In HCM de eerste dag een groot deel van het centrum te voet verkend, met als grootste attractie het Vietnam War Museum. Goed om er wat meer over te weten te komen, ook vanuit het Vietnamese perspectief. Vooral de foto's die er tentoongesteld waren, kwamen hard binnen. In het museum kwam ik heel toevallig Nils Brouwer (die ik ken vanuit Gyas) en zijn vriendin Elisabeth tegen. Even wat gekletst en toen afgesproken om 's avonds samen te gaan eten. 's Avonds neergestreken bij een soort streetfoodmarket en daar onze reisverhalen doorgesproken. We hadden genoeg common ground om over te praten, want ook zij hadden de trans-siberië express gedaan. De dagen erna HCM nog wat verder verkend. We zijn nog naar de Cu Chi tunnels geweest, een interessant verhaal, maar wij vonden het daar veel te toeristisch en hadden het idee dat er weinig authentieks tussen zat. Omdat Koen zijn motor nog moest verkopen nog een dagje langer gebleven en uiteindelijk afgesloten met een biosbezoekje (dr. Strange, aanrader). Volgende dag door naar Cambodja!

Na een, voor Zuid-Oost Azische begrippen, vlotte rit en een soepele grensovergang, kwamen we aan in Phnom Penh, de hoofstad van Cambodja. De stad zelf was niet zo interessant en behoorlijk smerig. Wel interressant en minstens zo verschrikkelijk is de recente geschiedenis van Cambodja. We zijn met de tuk tuk naar de killing fields, een executieplaats en de gevangenis van de Khmer Rouge geweest. Van de verhalen daar gaan je haren rechtovereind staan en vraag je je af hoe mensen zo wreed kunnen zijn. Na de middag een beetje down geweest te zijn, 's avonds toch nog een gezellige avond gehad met misschien een (of twee) biertje(s) teveel.

De volgende dag een veel te lange bustocht ondernomen naar Kampot, een plaatsje in het zuiden van Cambodja. Daar hadden we op aanraden van andere backpackers twee bedden geboekt bij Arcadia, een hostel maar daarnaast ook een 'waterpark'. Dit was een geweldige chille plek met een enorme glijbaan, een ropeswing en een blob. Helemaal prima om daar een dagje te relaxen, wat te zwemmen en af en toe met een voorwaartse salto van de glijbaan af te gaan. Samen met Olly en Anj, een Brit en een Pool die dan weer in Londen dan weer in Muchen woont, ben ik daar ook een dagje op de scooter het national park in de buurt gaan bezoeken. De rit er naar toe was schittermagisch en ook bovenop de berg in het park was het een en ander te zien. Een waterval, een verlaten kerk en een verlaten casino. Nadat we in het restaurant er achter kwamen dat Trump president was geworden ook het echte casino maar even ingegaan (de wereld zou immers toch binnenkort vergaan). Een goeie dag.

Vanuit Kampot zijn we met de bus doorgereden naar Sihanoukville, een toeristenstadje aan de kust. Niet bijster interessant, maar de boot naar Koh Rong en Koh Rong Sanloen vertrok hier. Plan was één nachtje daar te slapen en dan door naar de eilanden. Doordat Koen ziek werd uiteindelijk een dagje langer gebleven. Ik ben heel dapper die dag in de gym wezen trainen (voor het eerst in een dikke twee maanden). Ondanks de hitte, met al het bijkomend gezweet en de spierpijn de dagen erna voelde het goed om weer eens wat intensief te bewegen. Die dag erna was Koen gelukkig weer redelijk fit en namen we de speedferry naar Koh Rong, de grootste van de twee eilanden.

Koh Rong is een prachtig eiland vol groene jungle, witte stranden en omringd door een azuurblauwe zee. Toerisme had alleen al wel een behoorlijke stempel gedrukt, er waren vrij veel bars, restaurants, hotels en resorts te vinden en het was er behoorlijk druk. Op het eiland herenigd met Olly, Anj en de Ieren Ryan en Dave die we allemaal in Arcadia hadden ontmoet. Op de tweede dag daar met een grote groep een dagtour gemaakt rond het eiland, waar er onder andere werd gezwommen, gesnorkeld en gevist. Ook hebben we een authetiek Cambodjaans vissersdorpje aangedaan om een beetje cultuur te snuiven. Het was een erg relaxed daggie, waar we beiden ook nog eens goed verbrand zijn. 's Nachts zou de grootste maan in 78 jaar (ofzo) te zien zijn, genoeg reden voor een full moon party. En aangezien die nacht Koen ook nog een jarig zou zijn, was het dubbel feest. Helaas viel de daadwerkelijke party een beetje tegen (misschien waren we wat moe na een lange dag). De laatste dag op Koh Rong dan ook maar even goed bijgetankt en ons voornamelijk op het strand begeven.

Na Koh Rong zijn we met de boot naar het andere eiland gegaan, Koh Rong Samloem, van waar ik deze blog schrijf. Samloem is wat minder ontwikkeld en veel rustiger dan zijn grote broer. Even heerlijk twee dagen niks doen op een prachtige plek, helemaal niet verkeerd. Nu zijn we aan het wachten op de boot die ons weer naar het vaste land brengt voor de laatste paar dagen Cambodja. En dan, op naar Thailand!

Foto's staan ook online!