Mongolië paardje rijden

Daar gaan we weer, met de trein, door naar Mongolië! De coupe deelde we dit keer met een Zwitsers koppel. Verder waren de enthousiaste bijdehandte Belgische dames Charlotte en Femke ook weer aanwezig. De trein zelf was wat luxer; hij had zelfs een tv in de coupe (die het overigens niet deed, maar toch). De omgeving waar we doorheen reden was erg mooi, veel glooiende vlaktes en af en toe bossen gekleurd in alle herfsttinten die je kan bedenken. De grensovergang van Rusland naar Mogolie was een beleving opzich, eerst werden we in Rusland uitegbreid gecontroleerd (zo'n drie a vier keer je paspoort laten zien, bagage bekeken en drugshonden). Om daarna ook in Mongolië nog een keer uitgebreid te worden gecheckd. In totaal hebben we denk ik wel vijf a zes uur gewacht, in het saaiste stadje ooit, voordat we weer verder konden richting Ulaan Bator, of UB (joebee) zoals de locals het noemen.

Hier kwamen we maandagochtend erg vroeg aan. Eerst even een tukkie gedaan in het Sunpath Mongolia hostel alvorens we ons naar het centrum begaven. Hier hebben we het Genghis Khan Square, een indrukwekkend groot plein, en ook het Mongolian National Museum bezocht. Godzijdank hadden ze in het museum ook bordjes in het Engels; het Mongools is namelijk vrij lastig te volgen. Na 10 dagen weten we beiden nog steeds nauwelijks hoe we dankjewel moeten zeggen, iedereen doet het anders. 's Avonds hebben we in een koreaans restaurant gegeten. Hier werden we in een of ander achterafkamertje gedumpt, waarschijnlijk omdat het met stokjes eten vrij moeizaam ging ;). Koreaans eten overigens een grote aanrader!

Op de tweede dag in UB werden we opgepikt door onze gids Dagii die samen met haar vriend Eku met ons mee zou gaan op onze horsetrek. Zij brachten ons met de Toyota Prius naar de basis van de Stepperiders, het bedrijf waar we de horsetrek hadden geboekt. Dit was een dik halfuur rijden van UB en lag in een mooie met gras begroeide vallei. Hier zouden we een dag oefenen met de paarden en een nachtje slapen in een Mongoolse yurt. Ze hebben bij de stepperiders zo'n 150 paarden die vrij rondlopen in de natuur rondom de basis. Elke ochtend moeten de paarden die die dag gebruikt gaan worden gevangen worden; cowboystyle met een lasso! Mongoolse paarden zijn vrij klein, meer pony-formaat. De paarden die wij toegewezen kregen waren dan wel de grootste die ze hadden toch bleven ze wat aan de kleine kant, wat er vrij grappig moet hebben uitgezien met twee van die grote Nederlanders er bovenop. Na wat dubben werden de paarden omgedoopt tot Willy en Gino (de horseman vertelde dat ie mer heette, maar dat bleek gewoon het Mongoolse woord voor paard te zijn). Zij zouden ons de komende zeven dagen door Mongolië rijden.

De omgeving waar we tijdens onze trek doorheen reden was erg mooi. Vooral de eerste twee dagen toen het erg helder was, kreeg je elke keer dat je over een heuveltop reedt weer een prachtig uitzicht voorgeschoteld. Het land was erg leeg en verlaten, maar ook op een manier heel erg ruig. Het was vrij heuvelig met grote vlaktes en af toe wat kleine bergen. Alles was begroeid met gras, bomen waren vrij zeldzaam. Een gids ging met ons mee op het paard en de ander reed achter ons aan met de auto volgepakt met kampeerspullen en eten. 's Nachts sliepen we in tenten en kregen we slaapzaken en dekens om ons te wapenen tegen de kou, met temparaturen richting de -8 in de nacht zeker geen overbodige luxe. Overdag werd er ontbeten, dan meestal een stuk gereden, dan warm geluncht, weer gereden en 's avonds zette we ons kamp op en kregen we een tweede warme maaltijd. Terugkerend element hierin was het schaap, in elke maaltijd werd schapenvlees gestopt, iets wat ik in het vervolg niet perse vaker hoef te eten.

Tijdens de tocht hebben we ook een bezoek gebracht aan het Bogh Dahn national park, een prachtige beboste vallei met daarin gelegen het Bogh Dahn monnestary. Eigenlijk alles van die tempel was in de tijd van de Sovjet Unie vernietigd. Slechts een gebouw had die periode overleefd en diende nu als toeristische trekpleister. Het was een mooi uitzicht maar verder niet een heel bijzondere tempel. Daarnaast hebben we het Ghinghis Kahn monument bezocht. Een 40 M hoog standbeeld van Genghis Khan in het midden van de steppe, wel imponerend. Tot slot zijn we wezen lunchen bij een Nomadische familie die op een vlakte in yurten leefde. Binnenin de yurt woonde een familie van zeven op een vrij kleine ruimte, stonden overal opgedroogte melkresten en, o ja, was er net een slaap geslacht en was oma bezig de poep uit de darmen te persen. Een erg smakkelijk gezicht als je tegelijkertijd je lunch moet eten. Ondanks de ietwat penetrante melkgeur en het karkas en de ingewanden van een schaap was het interesant te zien hoe zo'n familie leeft. Het is alsof je, op een paar voorwerpen na, bijna 100 jaar terug in de tijd gaat. Erg bijzonder.

Na zeven dagen kwamen we, toch wel enigzins koud en met een buik die ietwat van slag was, maar ook met een geweldige ervaring, terug in de bewoonde wereld van UB. Hier hebben we de eerste dag vooral lang onder douche gestaan, de whatsapp bijgewerkt en heerlijk op een bed geslapen. Daarna nog een dagje dwars door UB geslenterd en 's avonds met een groep van het hostel Mongolië afgesloten in een Indisch restaurant, erg lekker en gezellig. Na een korte nacht de trein van 7:30 richting China gepakt. Op naar weer een hele andere plek!

(Foto's staan wel online, maar vanwege het uitermate teleurstellende internet in China niet tussen het verhaal maar in het album)